• Czym jest DOGOTERAPIA?
    To metoda wspomagająca rehabilitację i edukację zarówno dzieci, jak i dorosłych.
    Wykorzystuje ona pozytywne oddziaływanie psa na człowieka i przynosi poprawę we wszystkich obszarach jego funkcjonowania, czyli w sferze: psychicznej, fizycznej, intelektualnej, emocjonalnej i społecznej.
    W kontakcie z psem dziecko jest naturalne i szczere, przez co nie boi się okazywania uczuć i dzięki czemu rozwija umiejętność odczuwania i wyrażania emocji. Czworonogi bezwarunkowo akceptują dzieci i nie oceniają ich, a to bardzo ważne w budowaniu poczucia własnej wartości i pewności siebie.

    Dogoterapia jest dla dzieci idealna: miękka sierść psa i wysoka temperatura jego ciała przywołuje miłe wspomnienia z okresu niemowlęcego, przytulanie się do czworonoga rozluźnia mięśnie, relaksuje i pomaga poradzić sobie z niechcianymi emocjami. Pies akceptuje człowieka, łagodzi więc smutek, poczucie odrzucenia czy samotności. W dogoterapii wymagana jest obecności wykwalifikowanego terapeuty, a dogoterapia dzieci powinna się również odbywać w obecności opiekuna (np. przedszkolnego). Nie trzeba chyba dodawać, że pies uczestniczący w terapii również musi być przeszkolony. Najczęściej  wykorzystywanymi w tym celu  są Labrador Retriver oraz Golden Retriver, które naturalnie współpracują z człowiekiem, budzą zaufanie, są inteligentne i łagodne.
    Dogoterapia – przykładowe ćwiczeniaJednorazowo dogoterapia nie powinna trwać dłużej niż 1,5 – 2 godziny dziennie z przerwą.
    Każde zajęcia powinny mieć określony scenariusz.
    Dla dzieci są to m.in. ćwiczenia ruchowe, które usprawniają tzw. motorykę dużą. Dzieci wykonują ćwiczenia razem z psem lub obok niego (np. pies się czołga, a dziecko w pozycji leżącej porusza się równolegle do niego). Do tego typu ćwiczeń wykorzystywane są rozmaite tunele, piłki, balony, hula-hop, poduszki i akcesoria zwierzęce (również smakołyki). 

    W dogoterapii dla dzieci stymuluje się również motorykę małą poprzez zajęcia plastyczne.
    Wspólnym motywem wykonywanych przez dzieci prac jest pies. Często wykorzystywane są też ćwiczenia wspomagające komunikację werbalną, których podstawę stanowi prawidłowe oddychanie.
    Dzieci sprawdzają dłonią oddech psa, a później swój, naśladują dźwięki wydawane przez zwierzę, powtarzają po psie oblizywanie się, dmuchają w jego sierść. Rozwijają też umiejętności mowy: powtarzają psie komendy oraz imiona, odpowiadają na pytania terapeuty, które dotyczą psa. Dzieci uczą się też koncentracji uwagi, obserwując zachowania psa, opisując wykonane przez niego czynności i zapamiętywanie ich kolejności.